Newsy finansowe

Za cenę nabycia uważa się – zgodnie z art.22 g. ust.3 updof (art.16 g. ust.3 updof ) – cenę należna zbywcy zwiększona o wydatki związane z nabyciem naliczone do dnia przekazania środka do używania: w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, pomniejszona o należny do odliczenia podatek od towarów i usług (VAT nie podlegający odliczeniu powiększa wartość początkowa środka trwałego). W wypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od przywozu elementów majątku. W wypadku, gdy nie można uściślić ceny nabycia przed dniem założenia ewidencji, wartość początkowa tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny zrobionej przez podatnika, z włączeniem cen rynkowych środków trwałych z ostatniego miesiąca kalendarzowego roku poprzedzającego rok stworzenia zestawienia.

Sposób wskazywania wartości początkowej, zgodnie z którą środki trwale ujmowane są w ewidencji, jest odmienny w zależności od tego, jaką metoda nastąpił zakup (art.22g. updof; art.16g. updop). I tak za wartość początkowa uważa się w przypadku: – otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej – uściślona przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych nie wyższa od ich wartości rynkowej, – otrzymania w postaci aportu wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – uściślona przez wspólników na dzień wniesienia wartość poszczególnych środków trwałych nie wyższa od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia, – kupno – koszt nabycia, a w razie częściowo odpłatnego nabycia – cenę nabycia zwiększoną o wartość dochodu będącego różnica miedzy wartością rynkowa z dnia nabycia zapłacona cena, – stworzenia we własnym zakresie – cena wytworzenia, – nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób- wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba ze umowa określa te wartość w niższej wysokości. Jeżeli nie jest możliwe zdefiniowanie ceny sprzedaży, należy zdefiniować w inny sposób jej wartość godziwa, czyli kwotę, za jaka dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami.

Jeżeli przedsiębiorca wypłaca prawidłowo ryczałt za auto, ma prawo zwolnić ten przychód ze składek na ZUS. Jest możliwość wypłacania ryczałtu tez w sytuacji odbywania podróży służbowej na terenie tej samej miejscowości, ale tez za jazdy na terenie różnych miejscowości, które leżą na terenie tej samej gminy. Zastrzeżeniem jest, aby najwyższa stawka ryczałtu, uzależniona od liczby zamieszkałych osób konkretnej gminy, nie była wyższa niż stawki wyznaczone przez ustawę. Należy pamiętać, ze rozliczenie w zakresie przejazdów lokalnych może nastąpić tylko w przypadku jeżdżenia w zakresie terenu określonego w zawartej umowie o prace jako miejsce świadczenia pracy. Gdy pracownik ma zamiar używać swojego auta, właściciel podmiotu gospodarczego musi spisać oddzielnie umowę od umowy o prace. Umowa taka musi mieścić informacje na temat rodzaju pojazdu, którego pracownik będzie użytkować do celów służbowych. Jeżeli pracownik straci prawo jazdy, a pracownikowi temu był wypłacany ryczałt za jazdy i zmuszony jest on korzystać ze środków komunikacji miejskiej, pracodawca jest zobowiązany pokryć koszty jego przejazdów.

Do wynagrodzenia netto dodaje się zasiłki wypłacone z ZUS, a następnie odejmuje potracenia dokonywane z tego wynagrodzenia. Obliczona w ten sposób kwotę wypłaca się pracownikowi do rak własnych bądź na jego konto w banku, jeżeli wyraża na to zgodę na piśmie, albo tak stanowi układ zbiorowy pracy. Wynagrodzenie powinno odpowiadać rodzajowi wykonywanej pracy, kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, uwzględniając ilość i jakość świadczonej pracy. Wynagrodzenie chorobowe wypłacane jest pracownikowi za czas choroby lub niezdolności do pracy spowodowanej odosobnieniem na skutek choroby zakaźnej przez 33 dni w roku kalendarzowym. Jego wysokość wynosi 80 proc. podstawy wymiaru. Natomiast 100 proc. podstawy wymiaru wynosi wówczas, gdy choroba przypada na okres ciąży bądź niezdolności do pracy zostać spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy.

Zanim pracodawca wypłaci pracownikom wynagrodzenie za prace co najmniej raz w miesiącu, w stałym, ustalonym z góry terminie, powinien sporządzić listę płac zawierając podstawowe elementy tego wynagrodzenia. Lista płac powinna zostać sporządzona w sposób właściwy i bez błędów, ponieważ stanowi dowód przy rozliczeniach pracodawcy z ZUS odnośnie do składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, wypłacanych pracownikowi zasiłków finansowanych z funduszu ubezpieczeń społecznych i z budżetu Skarbu Państwa. Stanowi dowód przy rozliczeniach pracodawcy z urzędem skarbowym z zaliczek na podatek dochodowy z wynagrodzenia. Lista płac zawiera elementy wynagrodzenia dotyczące konkretnego pracownika lub kilku pracowników. Jest graficznie podzielona na następujące kolumny (rubryki), do których wpisuje się: Lp., Imię i nazwisko, Płace zasadnicza wynikająca z umowy o prace, Płace zasadnicza po potrąceniach, Wynagrodzenie za urlop, ekwiwalent Nagrodę, premie uznaniowa Premie regulaminowa, Inne składniki wynagrodzenia, Wynagrodzenie chorobowe, Zasiłki chorobowe, opiekuńcze, macierzyńskie, Wynagrodzenie brutto, Podstawę składki na ubezpieczenie społeczne, Składki na ubezpieczenie społeczne finansowane przez pracodawcę: emerytalne, rentowe, chorobowe, Koszty uzyskania przychodu, Dochód do opodatkowania, Zaliczkę na podatek dochodowy, Kwotę wolna od podatku, Podstawę składki na ubezpieczenie zdrowotne, Składkę na ubezpieczenie zdrowotne potracone z podatku, Składkę na ubezpieczenie zdrowotne, Zaliczkę na podatek dochodowy do urzędu skarbowego, Wynagrodzenie netto, Zasiłki z ZUS, Potracenia, Kwotę do wypłaty. Jeżeli lista plac obejmuje dane dotyczące kilku pracowników, to wówczas na każdej stronie należy zamieścić podsumowanie wszystkich kolumn. W ten sposób oblicza się kwotę do przeniesienia na następną stronę listy płac. Na liście plac podaje się miesiąc i rok, za który została sporządzona. Na liście składającej się z kilku lub kilkunastu stron taka informacja powinna zostać podana na każdej z nich. Pozwoli to uniknąć pomyłek i błędów w razie przypadkowego podłączenia się jakiejś strony do listy płac sporządzonej za inny miesiąc. Lista, która składa się z kilku lub kilkunastu stron, musi mieć poszczególne strony ponumerowane. Każda lista powinna zostać podpisana przez osobę, która ją sporządziła, oraz przez osobę, która ją sprawdziła i zatwierdziła. W ten sposób postępuję się w małych firmach, natomiast w większych oprócz osoby sporządzającej listę powinny podpisać jeszcze dwie osoby: ta, którą ja sprawdziła, i ta, która zaakceptowała do wypłaty. Podpisy zamieszcza się na zakończeniu listy, a nie w kolumnach. Obok nich podaje się datę sporządzenia listy. Na liście płac sporządzonej na dany miesiąc kalendarzowy należy podać nazwę firmy. Zamiast podania nazwy można przystawić pieczątkę firmy, która zawiera nazwę.